ชื่อวิทยาศาสตร์ : Butea monosperma (Lam.) Taub
ชื่ออื่นๆ : ก๋าว กวาว(ภาคเหนือ) จอมทอง(ใต้) จ้า(เขมร-สุรินทร์) จาน(อุบลราชธานี) ทองธรรมชาติ ทองพรมชาติ(ภาคกลาง)
ทองต้น(ราชบุรี)
วงศ์ : PAPILIONACEAE
ลักษณะทั่วไป : กวาวเป็นไม้ยืนต้นผลัดใบขนาดกลาง สูงประมาณ 15 เมตร เปลือกต้นหยาบแตกสะเก็ดสีน้ำตาลอ่อนหรือเทา
เมื่อสับจะมียางสีแดงสดซึมออกมา น้ำยางนี้รสฝาด ใบเป็นใบย่อยสามใบในก้านหนึ่งคล้ายทองหลางใบมน ใบรูปลิ่ม
ปลายมนหรือหยัก ขึ้นอยู่ตามป่าทุ่งที่ชื้น พบมากทางภาคเหนือ ภาคอีสาน และภาคกลาง ดอกกวาวต้มรับประทานเป็นผักได้
สรรพคุณ : ใช้ดอกรับประทานเป็นยาถอนพิษไข้ และผสมเป็นยายอดตาแก้ตาเจ็บฝ้าฟาง และเป็นยาขับปัสสาวะ ยางใช้แก้ท้องร่วง
ใบตำพอกฝีและสิว แก้ปวดถอนพิษ แก้ท้องขึ้น ขับพยาธิไส้เดือน
